1

Andere kankersoorten / Re:botkanker

« Gepost op: juli 05, 2007, 14:15:20 pm  »

Dag Bart,

Tuurlijk had je de vakantie leuker voorgesteld, en waarschijnlijk wel meer dan je vakantie alleen.  Ik had heel mijn toekomst anders voorgesteld.  Maar zo is het nu eenmaal niet en je moet er door.  Pas op, begrijp je maar al te goed hoor, het heeft bij mij ook wel eventjes geduurd alvorens ik mijn handicap helemaal aanvaard heb.  
Ik heb in ieder geval 1 grote raad voor je: sluit jezelf niet op!!!!  Ik ben 1 jaar zonder beenprothese geweest en ook in het begin dat ik een prothese had heb ik nog grotendeels in de rolstoel doorgebracht.  Maar heb mezelf nooit opgesloten.  Ging samen met vrienden zwemmen,  uitgaan, naar t lunapark, ...  Deed zowat alles, en ja inderdaad de mensen kijken en vormen hun mening, maar dat is nu net wat je je niet mag aantrekken.  Dus laat je niet opsluiten of in een gouden kooitje zetten maar doe de dingen die je graag wil, dat zal je leven al een stuk aangenamer maken en het wachten vergemakkelijken.  Hou er wel rekening mee dat er altijd dingen zullen zijn die je niet meer of niet direct meer zal kunnen, probeer je daar dan over te zetten en te genieten van de dingen die je wel nog kunt!

Hopelijk krijg je bij de uitslag van je controle goed nieuws!
Liefs
Evy

2

Andere kankersoorten / Re:botkanker

« Gepost op: februari 10, 2007, 17:21:44 pm  »

hey Eveline,
Heb zelf botkanker gehad en doordat de chemo niet aansloeg heb ik ook een amputatie van het bovenbeen moeten ondergaan.  Dit is ondertussen al 13jaar geleden en natuurlijk is alles wel veranderd, er zijn altijd wel dingen die je niet meer kan doen, maar ben toch blij dat ik nog leef en kan toch nog vrij normaal leven.
De amputatie zal intussen ook bij jou al uitgevoerd zijn.  Ik hoop dan ook dat alles goed met je gaat en dat je de situatie een beetje kan aanvaarden (ook al weet ik uit ervaring dat dit niet evident is).
Mocht je nog vragen hebben mag je ze altijd stellen.
Veel sterkte

3

Poëzie / het leven

« Gepost op: februari 10, 2007, 17:13:16 pm  »

Dit is een gedicht dat ik geschreven heb op mijn 13de toen ik vernam dat ik een beenamputatie moest ondergaan.

Toen ik de zon nog zag schijnen als een brede lach
Toen ik nog plezier had dag na dag
Toen wist ik niet wat er komen zou
niet dat ik het weten wou
ik zou me alleen maar zorgen hebben gemaakt
en me veel hebben afgevraagd
hoe je zoiets kan vermijden
hoe je je voor kan bereiden
ja, nu weet ik hoe het leven is
het leven is hard en onverwacht

4

Lotgenotencontact / Re:Even Mijn Verhaal

« Gepost op: februari 10, 2007, 17:00:30 pm  »

Hey,
Eerst even mezelf voorstellen.  Ik ben een 26 jarige meid, bij wie 13 jaar geleden botkanker werd vastgesteld en waarbij een beenamputatie noodzakelijk was.  Ben daarna nog 2 maal hervallen aan longkanker, er werd een stuk long aan beide kanten weggehaald.  Toen ik de laatste keer herviel was ik 16 jaar.
Ik kan me heel goed inbeelden wat je zoon doormaakt.  En ook al wil jij je zoon zo goed mogelijk steunen, toch is het enige wat je kan doen er gewoon zijn voor hem wanneer hij je nodig heeft.  Want dit is nu eenmaal een strijd die je zoon alleen moet voeren, hoe hard het ook moge zijn.
Het optimisme van je zoon kan alleen maar in goede zin bijdragen tot zijn genezing.  En denk maar niet dat hij niet weet wat de gevaren van kanker zijn hoor, diep in zijn binnenste weet hij dat zeker, maar soms is het gewoon beter om er niet te veel over na te denken.
Het schrijven van je verhaal is nu al enkele maanden geleden en ik hoop dan ook van harte dat alles goed gaat met je zoon.  
Ik wens jullie in ieder geval veel sterkte toe