Dag Fleurke,
Mijn kinderen hebben het ook moeten meemaken dat ik kanker kreeg met uitzaaiingen naar de lever.Ze waren er kapot van.Ze huilden van onmacht en verdriet.Weet je dat ik hun verdriet het ergste vond?Niet mijn ziekte,maar het feit dat ik hun dat aandeed.Ik heb die ziekte de oorlog verklaard.Ik heb me,voor de kinderen, altijd beter gehouden dan ik eigenlijk was en heb verbeten gevochten tegen deze indringer.Je kinderen zijn je grootste schat en je wil hun alle leed besparen.
Maar de chemo doet echt zijn werk.Na een tijdje gaat het beter en verneem je dat via scanners.
Ik weet niet of ik de oorlog gewonnen heb,maar een zware slag zeker en vast!
Het gaat weer goed met me en nu , na 2jaar,is er niks meer te zien.
Heel veel sterkte !
Groetjes,
Senga
