Bedankt voor je reactie. Ik denk dat het sowieso moet slijten idd met ouder worden.
Maar als ik je bericht lees (sorry als ik er compleet naast zit), lijkt het mij wel dat je voor een 3de nooit echt klaar was. Je zegt zelf, je wou een derde, maar nog niet meteen. En nu zie je het niet meer zitten, dus komt er geen 3de.
Dat stukje is hier wel heel anders. Toen bij mij DCIS werd vastgesteld, waren we klaar om aan een 2de te beginnen, en hadden we zelf gezegd. Rond haar 1ste verjaardag gaan we ervoor. Dus de periode van opnieuw starten lag eigenlijk al vast. Toen zei de dokter dat we minstens 1 jaar moesten wachten, dus schoof dat op. Werd dat zomer 2017. Toen we dan met de IVF/PGD moesten starten, schoof het weer op. 3 maanden wachten voor een eerste gesprek, nog eens 3 maanden wachten vooraleer effectief te beginnen, nog eens 8 weken wachten voor de resultaten te kennen. Dus maw, tegen die eerste terugplaatsing waren we er mentaal volledig klaar voor. Zo klaar, dat ik onszelf al met 2 kindjes op bezoek zag gaan bij mijn ouders/schoonouders. Zo klaar, dat we al vrij goed wisten hoe we hem/haar zouden noemen,.. en ga zo maar door.
Het was niet een vage wens of droom, het was allemaal al heel concreet.
Mijn mama wou ook graag een 3de, dat is er nooit gekomen omdat ik een zeer moeilijke slaper was. Ik heb 2 jaar lang bijna niet geslapen. En bij haar is het iets meer gegaan zoals bij jou. Ergens wel een vage droom, maar nog geen concrete planning. Dan blij zijn dat ze eindelijk ook weer kon slapen en het is er ook nooit meer van gekomen. Tot op de dag van vandaag, denkt ze daar soms nog eens aan. Zeker nu, we zijn alle twee het huis uit, beginnen ons eigen gezinnetje. En ze houd wel van de drukte als we er dan eens allemaal samen zijn.
We merken allebei wel, dat het nog een andere wens is. Die wens die ik nu nog heb, en die wens die zij toen had.
Ik hoop dat je mij dit bericht niet kwalijk neemt, maar dat is gewoon mijn gevoel dat ik bij je antwoord krijg.
Wel bedankt voor te reageren! Ik hoop echt dat het ook gewoon slijt bij mij... En ik zie zeker de voordelen van 1 kindje. Maar dat is nooit de droom geweest

en dat blijft toch wat steken.