Hallo allemaal,
Het is al héééél lang geleden dat ik hier nog iets schreef maar ik volg jullie wel.
Nu wil ik iedereen hier eens een hart onder de riem steken door mijn situatie eens te vertellen.
Eerst kort: borstkanker in januari 2016, borstamputatie , geen bestralingen, geen chemo, lymfeklieren kunnen behouden. November 2017, sinds eind september pijn in de rug, tussen schouderbladen. Eind oktober, alle onderzoeken nog eens gehad: resultaat metastase in ruggenwervel . December :ruggenwervel vastgezet, januari: 5 bestralingen gehad, gestart met palbociclib en letrozole. Een bom die op mijn hoofd viel....
Nu zijn we zoveel maanden verder en het gaat goed met mij. Het heeft tijd nodig gehad maar beetje bij beetje beterde het. Pijn in rug is gebleven tot ik overgeschakeld ben van flexofytol naar curcuma complex. Sinds mei af en toe geen pijn meer in rug en in juli en augustus zelfs niets meer van pijn. Nu af en toe pijn ,mede door het slechte weer, denk ik.
Nu is er natuurlijk de discussie dat curcuma een conflict zou geven met de femara...ik heb geprobeerd af te bouwen maar dat is me niet gelukt, ik had ‘s nachts veel teveel pijn en de slapeloze nachten deden me ook mentaal geen deugd ! Dus neem ik het gewoon weer verder. De ene zegt niet meer nemen , de andere zegt wel....we zien wel...
Tot maart 2019 ben ik bij de psychologe geweest. Zij heeft me erdoor getrokken want eind 2018 zag ik het totaal niet meer zitten. Ik dacht na de geboorte van mijn eerste kleinkind dat ik ging heropleven maar niets was minder waar...ik kon niet goed genoeg zorgen voor hem door de pijn en zo ben ik in een diepe put geraakt. Gelukkig bestaan er psychologen,hé. Ook het feit dat ik waarschijnlijk niet meer bij mij kleutertjes zal kunnen staan ,deed er geen goed aan...
Mijn bedoeling van deze uitleg is: BLIJF ERIN GELOVEN!HOE LANG HET OOK DUURT!
Ik heb leren leven met mijn beperkingen. En heb moeten vaststellen dat mijn leven er toch nog zo slecht niet uitziet.
Ik weet als geen ander dat dit niet altijd evident is. Om de 3 maanden ga ik onder de scanner en heb ik terug schrik voor het resultaat ,ook al voel ik me betrekkelijk goed.
Maar ik leer ermee leven. Als ik een slechte dag heb, vecht ik er niet tegen maar aanvaard het. Morgen is misschien weer een betere dag....
Ik wens iedereen heel veel hoop en sterkte toe! En samen staan we sterk!
‘Één van de mooiste momenten is, dat je kunt loslaten wat je niet kan veranderen.’💖
Jufke Sandra