Carine,
Ik leef erg met je mee, nu pas begrijp ik wat het is om te leven van afspraak naar afspraak, van de ene resultaten te hollen naar de andere...het is zwaar om dragen maar op de één of andere manier slaag je er wel in om telkens lichtpuntjes te zien. Ik hoop dat de komende week wat meevalt en dat je toch je gedachten af en toe wat kan verzetten tot het vrijdag is...en pushen maar die dokters, dat ze je volledig ernstig nemen en ervoor gaan, een beetje gelaten toch precies die huisarts...waarom ze niet gelijk in hoogste vitesse schakelen als ze je geschiedenis kennen. Maar dat helpt je nu niet vooruit, blijven gaan, laat maar iets weten vrijdag, ik zal in ieder geval aan je denken. Bedankt voor je woorden, het is inderdaad dag per dag soms - gisteren was moeilijk, net 3 maanden; terugdenken aan die laatste avond is ook ontzettend moeilijk, maar ergens komt er stilaan ook wel een klein beetje rust, af en toe toch dus dat zal nog wel verder groeien. En lotgenoten hé, daar heb je veel aan - hier ook, ik kom hier nog steeds graag terug hoewel de verhalen niet altijd even leuk zijn maar het ligt je veel nauwer aan het hart allemaal.
Hoop ook dat we snel nog eens van Steve horen.
Iedereen hier een knuffel, blijven gaan maar af en toe ook gewoon toegeven aan angsten en verdriet.
Saskia