Dank je.. voor de oppepper!
Er wordt te vaak lichtvoetig gedacht of eraan voorbij gegaan...
KANKER heb je niet alleen...
De ziekte zit wel in je lijf...en de behandelingen en controles draaien om jou.. Jij hebt als kankerpatiënt, de angsten..de ongemakken, de veranderingen, de pijnen en veel onzekerheden..
Echter... als partner, ouder, kind of thuisfront.. ben je er ook veel in betrokken, vaak veel meer, dan de patiënt en “buitenwereld” echt ziet...of wil en kan zien!
De partner of ‘t thuisfront krijgt te maken met dezelfde schrik, met onmacht, onmacht van de patiënt, o.a.’t verdriet en onzekerheid, wat en hoe of wat is mijn leven, de vragen, de angsten, de zo nodige verzorging..
De veranderingen in ‘t zijn en mogelijkheden, de medische wereld.. regelzaken, acties en reacties van patiënt en de veranderingen in acties en reacties, van en door de omgeving.
Dit komt bij…en naast je eigen angsten en zorgen voor diegene die je lief hebt.
Je bent voor de patiënt een krachtbron, een spons, een rustpunt.. Nuttig of lastig.. Of zorgen punt, als je alleen verder zou moeten.
Wat onderschat wordt is dat je, te vaak zo ook die boksbal bent geworden, die van 2 kanten de “slagen” krijgt en opvangt… Hoe je daar mee leert of moet omgaan..is ook niet mis..
Gezien ik, het zelf als patiënt(ex) ervaren heb wat kanker met je kan doen..fysiek en moreel, en als partner er midden inzit…durf ik dit ook zo te schrijven..
Met daarbij wel de kanttekening… ieder mens en situatie kan verschillen..
Dat, wat je tegenkomt ook.
Neem daarbij nog eens de vele verschillen in karakters, mogelijkheden..en de leefomstandigheden.. dat alles bij elkaar…wil zeggen dat je niet mag generaliseren..
Het is wenselijk en goed om dit stukje met open mind eens te lezen..
Voor allen heel veel sterkte en kracht.. vertrouwen en positiviteit om het beste er van te maken.
Wat vandaag niet is….kan morgen zijn
En wat is, en komt …kan ook verdwijnen..
Jet,
