[christel 1966]

hoop dat je nog heel lang goede voouitzichten kan waarmaken inge !
hoop dat je nog veel kracht vind in het boedisme en dat je die droom naar vietnam kunt waarmaken !!!
moet gewoon !
veel suces xxx

[Da-Yucka]

Hey Inge en lotjes...

ze zeggen altijd hoop doet leven, dus is het u zeker gegund om de reis naar Vietnam te kunnen maken... wij weten dat we geen plannen kunnen maken op lange termijn maar we moeten toch iets hebben om naar uit te kijken, onze verlangens zijn niet verdwenen hé en ik gebruik inderdaad ook veel de term "hoop doet leven" want er zit veel waarheid in... mijn hoop is om dit jaar terug naar Oostenrijk te gaan maar financieel zal dit waarschijnlijk niet haalbaar zijn maar we doen er alles aan om toch eventueel te kunnen vertrekken al is het maar voor een 5-tal dagen... ik zou zo graag die ene berg willen beklimmen   en dat zou mij al enorm veel voldoening geven...

Wat betreft angst voor de dood denk ik dat dit wel ergens normaal is in het begin van onze ziekte (zal ik maar zo zeggen) en natuurlijk nog een tijd daarna ook. Ik heb daar altijd open voor gestaan en ik sprak er enorm veel over met mijn man nog van voor mijn operatie, de ene keer meer emotioneler dan de andere keer, wat indien het misloopt, als ik niet meer wakker wordt... ik heb daar enorm veel kracht uitgeput en raar maar waar de meeste angst verdween, wat als... wij hebben eveneens besproken moest het eens zover komen dat er geen uitweg meer is, heb ik ook de keuze gemaakt om euthanasie te plegen maar als ik eerlijk moet toe geven ben ik erop teruggekomen en toch een andere keuze gemaakt nl. dat ze u in slaap brengen en dat je toch een natuurlijke dood sterft maar de naam ontglipt me nu... maar met de woorden "hoop doet leven" maken we een ganse vooruitgang en kunnen we onze verlangens toch nog een plaatsje geven om ze dan uiteindelijk te kunnen waarmaken... ik kan mij daar ongelooflijk aan optrekken...

Liefs xxx

[spade VI]

Hey,

Ik ben een 23 jarige jongeman die helaas ook het einde in zicht heeft. Mijn verhaal is begonnen in 2007 en zal dus binnenkort ook een einde krijgen. Mijn verhaal kan je lezen onder "Lijden maar toch doorzetten...tot het bitter eind, Kan ik mijn geluk vinden"? in het forum jongeren en kanker.

Zelf heb ik twee weken geleden gehoord gekregen dat ik dus volledig uitbehandeld ben en dus geen opties meer heb en een zekere dood tegemoet ga. Ikzelf heb gekozen dat, indien het moeilijk wordt en ik niet meer goed ademen kan, ik voor dezelfde optie ga als da yucka "palliatieve sedatie"... Ik zal in slaap gedaan worden, geleidelijk dacht ik, en nog steeds een natuurlijke dood sterven. Veel kan ik momenteel gewoon even niet kwijt daar ik met een andere aangrijpende kwestie bezig ben, maar ik dacht me alvast in te burgeren in dit topic voor de dagen, weken, maanden die me resten...

[wannes1952]

Dagdag, ik hoop dat mijn antwoord hier niet teveel kwaad bloed gaat veroorzaken.
Wat betreft euthanasie enz. vind ik dat palliatieve sedatie eigenlijk ook euthanasie is. Bij euthanasie bepaald de patiënt meestal wanneer de laatste prik wordt gegeven. Bij palliatieve sedatie is het de dokter die meestal (dus niet altijd in samenspraak met patiënt of famillie) beslist. Als er veel morfine wordt toegediend zal de patiënt na verloop van korte tijd helemaal geen inspraak meer hebben in heel deze situatie.  Ook stellen bepaalde palliatieve diensten (vooral van Katholieke ziekenhuizen) een verbale toezegging dat er later niet wordt gekozen voor euthanasie. Palliatieve sedatie is door vooral de Katholieke kerk (Paus) ih leven geroepen omdat zij vinden dat palliatieve sedatie niet het zelf beslissen is over leven en sterven. Uiteindelijk vind ik dat de patiënt die het nog kan zelf moet kunnen beslissen wanneer met de palliatieve sedatie begonnen wordt. Wat betreft euthanasie is er de wetgeving die niet duidelijk genoeg is (wat  of wie kan nog beslissen als de patiënt daar zelf niet meer toe in staat is? Een patiënt die bijvoorbeeld door vrederechter  jurydisch onbekwaam is verklaard kan geen eigen beslissingen meer nemen binnen de wet.

[mercator]

****Dagdag, ik hoop dat mijn antwoord hier niet teveel kwaad bloed gaat veroorzaken.****

Best is met enkele vertrouwenspersonen heel concreet af te spreken hoe het levenseinde er moet uit zien. In de allerlaatste terminale faze is de patiënt doorgaans niet meer in staat zelf aan te geven wat er moet gebeuren. Ik heb dat voor mijn dierbare vriendin gedaan. Ze dacht dat ze alles zelf in de hand had maar ze ging ineens zo catastrofaal achteruit dat de "normale" euthanasieprocedure onmogelijk was geworden. Ik heb toen de dokter opdracht gegeven de palliatieve sedatie toe te passen. Als ik dat had kunnen voorzien had ik dat al een paar dagen eerder gedaan. Ze heeft nodeloos geleden met op de euthanasieprocedure te wachten. Daarom: afspreken. "Als ik het niet meer kan moet JIJ voor mij beslissen en de nodige stappen zetten".